Bloedzuigers en parasieten… Het Hollandse landschap is een rijke voedingsbodem voor allerhande creaturen die bestaan door het leven van anderen te absorberen, of dat nu bloed of energie is, of misschien zelfs wel een ziel of twee. Hoe zeer we ook denken gewapend te zijn tegen of zelfs bewust te zijn van het gevaar dat…
Category: Anaid Haen
Poes haat – Anaïd Haen
Jaren van liefde zijn vergeten, in een minuut van haat. Laat dat gecorrigeerd zijn: In een tel van haat. Meer is niet nodig. Het kostte twee tellen. De eerste was het pijltje in zijn buik. Dat je ligt te hangen tussen allemaal dezelfden. ‘Poes’ noemen de kinderen ons. Verderop hangen de Mikkies en de…
De doorbraak – Anaïd Haen & Django Mathijsen
‘Kijk eens, pap.’ Krijn kwam binnengestormd. ‘Ome Freek staat op de site van MediNews.’ ‘O?’ Ik veegde Kiara’s lippen af met de paplepel. Hij hield zijn tablet onder mijn neus. Inderdaad: Freeks gezicht staarde me aan. Erboven stond in chocoladeletters: Doorbraak in scleroneuriotitisonderzoek dankzij kikkerdril dichtbij. Verwonderd keek ik Kiara aan. Ze gaf me een…
Niet Hitler … – Django Mathijsen & Anaïd Haen
De eerste gevallen van fantomania kwamen al binnen drie weken na de lancering van onze tijdspringers aan het licht. We deden er lacherig over, vooral Paul. ‘Ze zoeken naar niks,’ zei hij op het lanceringsfeestje. ‘Nooit bestaan, geen onderdeel van het leven, geen existentie.’ Heel wat anders dan Einstein, wiens theorie ons het idee voor…
Op zoek naar de poort – Django Mathijsen & Anaïd Haen
Het hek Ik tril over mijn hele lichaam. Ik ben een slechte man die bestraft moet worden. Ik weet niet waarom. Maar ik voel het: ik heb iets verschrikkelijk misdaan. Glooiende, groene heuvels om me heen zover het oog reikt. Gras, bos, struiken en kleurrijke wilde bloemen: zonnebloemen, tulpen, rozen… Ik kan ze zelfs…
De opschoner – Anaïd Haen & Django Mathijsen
Met bijna 200 laveer ik tussen het nachtverkeer op de snelweg door. Een sirene! Blauwe zwaailichten verschijnen achter de grille van de Volvo die ik inhaal. Ik stuur de vluchtstrook op en trek mijn gildepasje uit mijn leren jack. ‘Autopapieren en rijbewijs alstublieft, mevrouw.’ De agent gluurt naar het schot achter de voorstoelen van…
De Heeren van ’s Gravensande – Anaïd Haen
Expositie ‘Gaat het?’ Mariska staat met haar rug naar me toe, haar schouders smal. Ze knikt. ‘Ben wel oké.’ Ik sla mijn armen om haar heen en trek haar tegen mijn borst. ‘Mijn broertje heeft zijn condoleances gestuurd.’ ‘Dat is lief van Haijo, bedank hem van me.’ Mijn kin raakt net haar krullende haren. We…
De vrouw van een halve eeuw – Anaïd Haen
Tegen de stam van de boom aan de overkant van de straat zit een ekster, strak in zijn zwartwit verenkleed, een beetje met zijn snavel in het groene mos te peuren. Het is herfst, ik kan de vogel goed herkennen, maar erger me eraan dat ik niet kan zien wat hij uit het mos haalt….
Verstilde liefde – Anaïd Haen & Django Mathijsen
Vader stierf op zijn eenenveertigste, vlak na mijn drieëndertigste verjaardag. Een lullig ongeluk. Hij vloog in de Alpen uit de bocht op zijn Harley-Classic-Ride uit 2340. Die zou ik erven, net zoals hij hem van zijn moeder had geërfd. Driehonderd jaar in de familie, nu een hoopje schroot. Ik sloeg mijn arm om moeders dunne…
Een schuur vol vermogen – Anaïd Haen
’s Avonds, na het diner, duikt Fiona altijd de schuur in. Zo noemt ze het, ook al is het eerder begraven dan duiken in onze houten romneyloods. Ik moet altijd om haar lachen als ze het gaat doen, want ze brengt het zo schattig. ‘Ik duik de schuur in,’ zegt ze dan, steevast met een…